Skoki: Potęga skoku

cranberies

Po Gracji przyszła pora na Lithium. Gniada na dobry początek znowu bawiła się ze mną w berka na pastwisku, a kiedy już ją złapałam śmiertelnie obrażona co chwila kuliła uszy i zgrzytała zębami, próbując mnie przestraszyć. Ja również wstawiłam na chwilę do boksu, by wyciągnąć na korytarz i uwiązać jak tylko wrócę z całym potrzebnym mi sprzętem. Możliwie najszybciej wyczyściłam złośnicę, a nie widząc poprawy w zachowaniu spróbowałam poprawić jej humor krótką serią drapania. Trochę odpuściła i udało mi się osiodłać bez scen na miarę międzynarodowego dramatu, bo konia zmuszają do noszenia takiego ciężkiego, niewygodnego sprzętu... Na zakończenie okryłam dzidzię derką polarową i marsz na halę.

Szybciutko wskoczyłam na grzbiet kobyłki i nim zdążyła zareagować ruszyłam aktywnym stępem na lekkim kontakcie, wprowadzając ją na duże koło. Delikatnie, acz stanowczo kierowałam nią, wyginając dodatkowo lekko do wewnątrz i na zewnątrz, czasem się zatrzymując i powoli, stopniowo klacz coraz bardziej koncentrowała się na pracy i wyciszała. W końcu oddałam jej wodze na chwilę i pozwoliłam iść swobodnym stępem mniej-więcej tam, gdzie chciała. Czułam, że ma dziś wyjątkowo dużo energii, także nie przedłużałam stępowania, tylko sprawdziłam popręg i kłus. Lekki kontakt, niskie ustawienie i aktywna jazda naprzód. Starałam się zająć gniadą różnymi kołami, serpentynami, przejściami, jednak nawet jak już się skupiała na pracy to wciąż czuło się jej nadmiar energii. No to co, poróbmy sobie dodania w kłusie, będzie wesoło! Na początku robiłam je jednak dość asekuracyjnie, bo nigdy nie wiadomo, kiedy młoda się poczuje i albo zabierze się ze mną na drobną rundkę wyścigową po całej hali, albo będzie sprawdzała, jak daleko mogę poszybować... sama. Po paru podejściach czułam, że się bardziej rozluźnia i jest trochę spokojniejsza, więc pozwoliłam sobie na pewniejsze już teraz wydłużenia oraz skrócenia, aż w końcu zaczęłam zagalopowania. Na dwie fule i do kłusa. W jedną stronę, w drugą, aż młoda przestanie wyrywać. Nastąpiło to wyjątkowo szybko, bo już przy trzecim podejściu. Trochę podejrzane. No to chwila stępa i galop. W galopie praca na kołach, sporadyczne przejścia, głównie zaokrąglenie chodu i zabawa w skracanie i wydłużanie fuli. Zmiana kierunku z przejściem do kłusa i zagalopowaniem na prawidłową nogę, następnie taka sama robota co przedtem. Czując, że młoda chyba już odpuściła wjechałam na przekątną i lotna. Cóż... Myliłam się trochę, bo nogę zmienić zmieniła, to fakt, ale potem zaserwowała mi elegancką serię akrobacji w powietrzu i to tak, że o mały włos nie spadłam. Jak już odzyskałam kontrolę zamknęłam ją mocniej między łydką a ręką i wzięłam na małe koło. Pilnując aktywnego galopu kazałam jej kręcić się po tym kółeczku póki się nie wyciszy, nie skupi i dopiero wyjechałam na przekątną, kolejna lotna. Jeden lekki strzał z zadu i spokój. Pochwała, lotna. Bardzo dynamiczna i pełna ekspresji, werwy, ale bez brykania. Pochwała i w nagrodę parę okrążeń galopu w półsiadzie, nieco mocniejszego, ale bez szaleństw. Jedna lotna po drodze, chwilę takiej jazdy na drugą nogę i stęp. Gniadoszka była ledwie rozgrzana wówczas gdy ja wyglądałam jak burak. Muszę się wziąć za siebie coś czuję...
Przyszła pora na skoki. Filip obniżył przeszkody Gracji do pierwotnego stanu, więc na początek najechałam na stacjonatkę 50 cm. Trzy skoki – dwa z prawego, jeden z lewego i stacjonata rośnie do 80 cm. Kolejne trzy skoki – dwa z lewego, jeden z prawego i ambitnie 110 cm. Dwa skoki i do oksera, wymiary 100x100. Lithium wyraźnie ciągnęła do przeszkody, czasem ogłaszała bunt na moje przytrzymywanie poprzez machanie głową, jednak cierpliwość i upór dały mi przewagę. Przy czwartym skoku przez okser miałam już kontrolę nad najazdem w niemal każdym momencie, więc najechałam od razu na doublebarre 80/100. Lithium oddała lekki, płynny skok, nie wahając się ani chwili i dając mi się podprowadzić tak, by odskok naprawdę pasował. Przeszłam do stępa klepiąc ją i chwila odsapki. Filip podniósł doubla do wymiarów 100/110. Gdy uznałam, że wystarczy leniuchowania zagalopowałam i naprowadziłam holsztynkę na przeszkodę. Postawiła uszka, trochę naparła na wędzidło, ale nie walczyła ze mną i równym, spokojnym, okrągłym galopem podeszła pod samą przeszkodę, by odbić się lekko i oddać okrągły, ładny technicznie skok. Poklepałam ją i w czasie, gdy zataczałam koło Filip podniósł drugi człon doublebarre'a do 120 cm. Odrobinę wyraźniej zaczęłam działać łydką i dosiadem, ręką już nie gmerałam podczas najazdu, równa, spokojna jazda i ładny, lekki skok z miękkim lądowaniem. No to 125. Najechałam z lewej nogi, trochę mocniej przytrzymując napalającą się już powoli gniadochę. Udało się dobrze dojechać i na czysto, ale bez jakiegoś nadmiernego wysiłku. Poprzeczka idzie 5 cm w górę, na 130. Tu już nie drobiłam, tylko równo, aktywnie i okrąglutko jechałam po linii prostej do przeszkody. Udało mi się dobrze wymierzyć odległość, odskok wypadł akuratnie i 130 zaliczone

Wędrujemy do 135. Tu przy najeździe Lithium naparła mi na wędzidło mocniej i pociągnęła do przodu, ale cwaniara wybroniła się, skacząc może gorzej technicznie, ale na czysto. Chwila stępa i 140. Bardziej przypilnowałam gniadej, ona sama już trochę bardziej respektowała przeszkodę i nie szła taranem, a zaokrąglona podeszła blisko, odbiła się mocniej i mocno składając nogi, baskilując pokonała przeszkodę ze sporym zapasem. Poklepałam ją solidnie i chwila stępa w nagrodę, czas na 145! Ciągle miałam niedosyt jeśli chodzi o staranie się Lidki. Skakała owszem, z zaangażowaniem, jednak czuło się, że nie takie przeszkody dla niej. Najechałam równym, aktywnym, okrągłym galopem na to szalone 145, nawet delikatnie wypychając młodą do przodu i skok praktycznie taki sam jak poprzedni. Doubel rośnie do 150, emocje też. Aktywny galop w zakręcie, rozliczenie do przodu, koń na kontakcie, zamknięty w pomocach i w końcu poczułam, że kobyłka wykorzystuje więcej swojej siły niż zazwyczaj. Po miękkim lądowaniu pochwała dla konia, chwila stępa, Filip z doubla robi wąskiego tripla, nie będzie przynajmniej ogromnej dziury między wysokością pierwszego, a drugiego członu. Ustawił go w wymiarach 125/140/155, tak też najechałyśmy. Aktywnie, równo, na wprost, cmoknięciem dodałam holsztynce pewności siebie i kolejny punkt zaliczony. Pochwaliłam ją i 160. Dawno nie skakałam takich wysokości, Lidka chyba nigdy nawet na oczy ich nie widziała, ale byłam niemal pewna, że damy radę. Tu gniada galopowała już pewniej, sama zaczęła z powrotem ciągnąć do przeszkody, na co jej trochę pozwoliłam, jednak pilnując, by nie przegięła. Pod triplem odbiła się mocno, zapracowała szyją, grzbietem, poprawiła zadem, a po lądowaniu, nieco twardszym już strzeliła z zadu. Pochwała i kłus, a Filip stawia 165. No, tego to już się wielu chociaż odrobinę cyka. Zagalopowanie, aktywny galop przy najeździe, bliskie podprowadzenie i „gerornimooo!”

Tu już Lith musiała się pofatygować, by nie zrzucić górnego drąga, szczęśliwie tylko go lekko musnęła, a po lądowaniu dalej był na swoim miejscu. No to co, 170? Akurat już nam się stojaki kończą xD Filip podniósł i spojrzał na mnie z powątpiewaniem. Zignorowałam to, zagalopowałam i nacieramy. Lidka pociągnęła mnie mocno i niestety skosiła przodem. Zatrzymałam ją po skoku, cofnęłam i jeszcze raz. Mocniej przypilnowałam jej w najeździe, nie dałam się zabierać i udało się skoczyć na czysto, ba, z zapasem

Jak się młoda zbarowała poprzednim skokiem, to teraz wysadziła do góry jak opętana i co tu dużo gadać... ma kobyła moc ;p Ponieważ nie miałyśmy większych problemów z samymi skokami, lądowania wychodziły w porządku, a Lith nie wyglądała na wykończoną, ledwie trochę zziajaną postanowiłam zaryzykować i skoczyć 175 cm, czyli drąga położonego na czubkach stojaków. Jak szaleć to szaleć

Jutro dla odmiany będzie lekka, niewymagająca nadwyrężania stawów robota. Zagalopowałam i jedziemy. Lith próbowała się wyrwać, ale skutecznie ją przytrzymałam i co? Lekko musnęła drąga, nie doprowadzając jednak do jego upadku

Bardzo zadowolona z młodego jednak konia wyklepałam ją solidnie i pozwoliłam pogalopować trochę weselej po śladzie.
Potem przeszłam do kłusa, rozkłusowałam wykonując żucie z ręki i stęp. Okryłam Lith derką, popuściłam popręg, zsiadłam i rozstępowałam w ręku.

Gdy wróciłyśmy do stajni rozsiodłałam ją, ubrałam w kantar i zabrałam na myjkę. Dokładnie schłodziłam jej nogi, wymasowałam całą, porozciągałam trochę i do boksu, akurat na obiad. Zmieniłam jej szybko derkę na cieplejszą i zostawiłam w spokoju, sama idąc załatwić parę papierkowych spraw i potem wrócić, zająć się wpierw Gracją, potem wypuścić Lith na padok i znowu się ulotniłam. dnia Wto 13:20, 13 Sty 2015, w całości zmieniany 1 raz