Ubiory w dawnym Wojcieszowie
cranberies
1780 - Strój chłopski w kotlinie jeleniogórskiej: skóra owcza, dziedziczona z ojca na syna, składająca się w końcu ze strzępów, stanowi odzienie mężczyzn. Mężczyźni nosili przeważnie skórzane spodnie, wysokie buty, koszulę, na którą nakładali kamizelkę i długi surdut. Całość uzupełniano, w zależności od mody i zamożności, pelerynami, mantylkami bądź wcinanymi w talii płaszczami, narzutami futrzanymi, cylindrem lub trójgraniastym kapeluszem.
Strój damski składał się z szerokiej spódnicy i sznurowanego gorsetu, na który narzucano chustę. Na głowę kobiety wkładały czepiec. Kobiety noszą krótkie, z przodu rozcięte spódnice i wysokie buty albo, gdy idą do miasta, wełniane pończochy opadające fałdami. Lniana płachta i nakładany na nią filcowy kapelusz ze zwisającym rondem przykrywają głowę. W mieszkaniach ludzie ci chodzą prawie bez odzienia, a nocą śpią nawet bez koszuli, bowiem te oszczędzają. Tak sypiają także po dworach w lecie pachołki i dziewki - całkiem nago, na sianie. Wzór stroju ludowego nie był nigdy stały. Modne szczegóły były często dodawane, niemodne odrzucane. Z tradycyjnych przyodziewków zrezygnowali najpierw młodzi mężczyźni. Podczas pełnienia służby wojskowej zetknęli się oni z modą panującą w miastach i starali się do niej dostosować. W przypadku kobiet proces ten trwał nieco dłużej. Inicjatorkami noszenia strojów miejskich były młode dziewczęta, które przed zamążpójściem pracowały często w miastach jako służące i tam przejmowały sposób ubierania się. ------------------------------------- Druga połowa XIX wieku Z reguły pochodzą one /zbiory/ z przełomu XIX i XX w. i nie wykazują już dawnego subregionalnego zróżnicowania. Licznie reprezentowany jest tylko strój kobiecy - utrzymany w ciemnej kolorystyce, o kroju odwołującym się do ubiorów renesansowych. Składają się na niego krótkie katanki z bufiastymi, zwężającymi się rękawami, długie spódnice, na które nakładano zapaski, białe z ażurowym haftem lub jedwabne, zakładane na ramiona kolorowe, biało haftowane chusty oraz bogato zdobione czepce. Strój ludowy na obszarze Dolnego Śląska nie był jednolity. B. Bazielich w swoim najnowszym opracowaniu wyróżnia aż 8 grup strojów, które wykształciły się do końca XIX w. na terenie od Głogowa po Nysę. Są to stroje: 1) wrocławski, 2) kłodzki, 3) wałbrzyski, 4) jeleniogórski, 5) karkonoski, 6) kaczawsko-nadbobrzański, 7) stroje głogowskie (stanowiące osobną grupę) oraz 8)strój z rejonu Nysy - włączenie go do strojów dolnośląskich uzasadnione jest przynależnością od początków XIII w. księstwa nyskiego do biskupów wrocławskich, tytułujących się z tego powodu biskupami-książętami. Zasadnicze części stroju kobiecego to kabotek, tj. płócienna koszulka, spódnica na pasku lub połączona ze stanikiem, fartuch płócienny lub jedwabny, Spencer, czyli krótka katanka z bufiastymi rękawami, duże i mniejsze chusty i chustki oraz różnego rodzaju czepce. Mężczyźni daleko nie odstąpili od dawnych strojów. Kamizelka była podstawowym ubiorem np w Wojcieszowie nawet w pracy np. na "Gruszce", aż do zakończenia II wojny światowej. Te i inne szczegóły ubiorów czy wyposażenia mieszkań, warsztatów tkackich tak licznych przed wojną w Wojcieszowie, można obejrzeć za drobna opłatą w przepięknym zmodernizowanym Muzeum Tkactwa Dolnośląskiego w Kamiennej Górze zlokalizowanym na kamiennogórskim rynku. KLIKAJ w fotki!      Bardzo ciekawe. Dziękuję! |